Geef mij maar alle dagen zon
11 mei 2008 - Castrojeriz, Spanje
Lieve blogvolgkinderen,
Ja inderdaad, geef mij maar alle dagen zon. Voorlopig is het hier tussen de 10 en 13 graden met meer nu dan dan regen of in ieder geval bewolking. Als ik de berichten mag geloven dan is het in Amsterdam en omstreken 26 graden of in ieder geval terrasjesweer. Ik ben er jaloers op, bloed, kou en tranen is hier het devies. Beetje gechargeerd dat begrijpen jullie een zijn jullie van auteur dezes wel gewend.
Zo langzamerhand wennen we aan de Spaanse caminomores en dat is toch wat minder met de Franse slag. De peregrinos staan hier inhumaan vroeg op, de eerste zo tegen 5 uur om met een bloedgang naar de volgende etappeplaats te rennen om niet naast de 5 euro albergues te piesen. Kijk en onze wektijd van 6:30 is al een zwaar compromis mijnerzijds dus vroeger zit er echt niet in.
Heb je dan eindelijk een slaapplek dan begint de volgende ren-je-rot-ronde om een plekje aan een eettafel. Werkelijk ongekend die saamhorigheid onder de peregrinos, met speciale vermelding voor het in groten getale aanwezige Duitse regiment. Binnenkomen, iedereen vorbeistoifen, dus vooraan stehen en dan als erste nach binnen gehen en drei tafels besetzen voor Duitse freunde. En wij maar weer beleefd en netjes warten tot de volgende ronde. Ten koste van nog maar een vino tinto dat dan weer wel naturlich. Aber er komt natuurlijk een ende aan meine geduld en beschaafheid, want dat is uiteindelijk maar een heel dun laagje.
Looptechnisch zitten wij geheel en al op schema en pijntjes en kwaaltjes kwellen ons niet. Trudie heeft een bijna nare schuiverd gemaakt op een technisch ingewikkelde afdaling, liep gelukkig goed af. Ze stapte in Burgos van een stoep af en stapte in de enige plas die in de verre omstreken te bekennen was en gleed in 1 soepele beweging door op haar kont. En beide voetjes van de vloer, wat een valtechniek. Ik heb nog nooit iemand zo snel weer op zien staan, wat een souplesse en dat op haar toch niet kinderachtige leeftijd!
De nog af te leggen afstand tot Santiago is tot onder de 500km gedaald, het klinkt als: ´we zijn er bijna´...... Vrolijk voorwaarts en viva la sol!
Voor Sam en Bobbie: ik loopse nog erg lekker, wanneer lopen jullie mee?? En Bobbie wat ben je toch een TOPPERTJE!!!!!!!
Groet en kus para todos Anja
Ja, we volgen je al enige tijd, maar tot nu toe geen bericht. Maar eergisteren zijn we over je heen gevlogen, op weg naar Portugal, en inderdaad alleen maar wolken, dus we konden je niet zien lopen.
Wij zijn hier aan het fietsen, dus het heeft ook voordelen dat het hier 10 graden kouder is dan bij vertrek uit Nederland.
Fijn dat je er bijna bent (nog maar 500 kilometer). Hou vol, na afloop willen we alles horen. Gerard wijst mij er op dat ik dit laatste niet moet schrijven, want we hebben alles al gelezen. Hij voelt meer voor: "in gedachten zijn we bij je, maar niet altijd".
Groet, ook namens Gerard dus,
Pim
Je kent ons natuurlijk niet maar wij zijn de broer en schoonzus van Trudie. Wat een goeie website.Wij zijn op deze manier lekker op de hoogte. Heel stoer ook van jullie, als we dit lezen zitten we mee te puffen ( maar dan van de hitte natuurlijk). Fijn dat jullie ook nog iets aan de Europesche contacten doen met der deutschers, altijd fijn publiek. Doe Trudie de groeten, inderdaad is zij een kanjer die het vallen en opstaan soms een ietwat letterlijk kan nemen. Nee hoor Tru, we houden heel veel van je. Nog veel plezier en succes. Groetjes Arie en Helen
- op een zondagmiddag op het strand
- van auto naar het karretje van de supermarkt
Ik heb zo mijn ideetjes maar altijd leuk om daar bij aankomst, met een goed glas bier / wijn, over gedachten van te wisselen.
En voor alle duidelijkheid, hoe je het ook noemt :
IK VIND HET MEGA. Keep on going.
xxxx
Sas