In Cahors

Bonjour lieve familie, vrienden al dan niet van het werk,

Zes dagen gelopen en zo ongeveer 150km verder. En ik moet zeggen dat het niet tegenvalt. We zijn gestart in Conques, de eerste avond nog een klein stukje pelgrimsmis mogen meemaken. Zaten we er meteen lekker in. Eten lukte die avond niet meer, trop tard pour le diner, gelukkig hebben we nog een bordje kaas met brood en een stuk perentaart toe kunnen bemachtigen.

Eerst natuurlijk ontbijt in de abdij en daar zag ik iemand met regenponcho aan in de ontbijtzaal. Ook overdreven dacht ik nog onschuldig en daar zit er nog eentje. Bleken de inwonende nonnen te zijn, ook niet zo gek als je bedenkt dat je in een abdij slaapt. de paters waren in de bediening, kortom een zalig ontbijt. En toen en route en direct een fijne klim om warm te worden.

Koud was het namelijk wel die eerste ochtend. Qua weer mag wat ons betreft de lente ook hier in Frankrijk losbarsten, en uit betrouwbare bron heb ik begrepen dat de hogere temparaturen en aanhoudende droogte er ook aankomt. Gisteren hebben we de eerste serieuze bui op onze regenponcho's gehad, compleet met donder bliksen en hagel. Op zo'n kilometer van de gite!    

Ik heb zelf nog geen lichamelijke ongemakken, voeten zijn blaarvrij en schouders/rug dragen de rugzak last naar behoren. Aggie daarentegen heeft twee open hielen en een kapotte schouder. En geen anti-blaar middelen bij zich. Gelukkig is Frankrijk over-gepharmariseerd en hebben we al diverse eerste-hulp stops gehad. En ze houdt moedig stand!

We hadden al vrij vlot een engelsman aan onze rugzak hangen die een paar dagen wilde oplopen. Prima dachten wij totdat hij slinks opmerkte dat hij tot Saint Pied de Port wilde aanhaken. Dat ging ons nou weer wat ver, edoch we schudden hem vandaag af. De route is overigens niet vergeven van de pelgrims, wel veel fransen die een paasvakantie gebruiken om een weekje te wandelen en die vervolgens alle gites communale al maanden geleden besproken hebben. Ergo wij plassen er wel eens naast! Maar we vinden altijd wel een oplossing, van de week op een camping in een kip-caravan geslapen. Weer eens heel wat anders, we hebben nog niet in de openlucht hoeven te slapen, dus wees gerust en slaap zelf ook goed.

Op 26 april moetenn we in St Pied de Port zijn om de volgende meeloper te ontmoeten en we maken iets minder progressie dan ik had gehoopt. En omdat het toch ook een beetje op vakantie moet lijken hebben we besloten om een beetje te smokkelen. Net zoals de middeleeuwse pelgrims trouwens, waar ze konden reisden ze per paard, ezel of enig ander voertuig. Straks nemen wij de bus/Trein naar Moissac, en winnen daar ongeveer 66 km en 2,5 dag mee; Ik wil straks nog kunnen vertellen waar ik ben geweest en niet alleen maar dat ik 56 dagen door bossen en over meseta's gerend heb. Als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan! De eerste les van El Camino.

Bedankt voor jullie lieve en opbeurende berichten en A bientot